Wij krijgen best vaak mailtjes van mensen die met ons mee willen lopen. Ze vragen zich af of we nog actief zijn. Een terechte vraag, want ons laatste blog op deze website is van januari 2021…. Het antwoord is altijd: “Ja, wij zijn nog actief!” en “Ja, wij vinden het gezellig als je meeloopt!”.

In de afgelopen jaren is de groep zelfs gegroeid. Zo lopen er nu regelmatig mensen van De Doorlopers met ons mee op zaterdagochtend. En wij met hun op dinsdagavond.

Hoewel we dus niet altijd tijd hebben om een blog te schrijven voor de website, maken we wel altijd tijd om hard te lopen. Je kunt ons dus nog steeds iedere zaterdagochtend om 9:15 uur vinden bij de Bakkerswinkel.  Welkom!

Journalist Auke Kok had gehoord dat het lekker hardlopen was in het Westerpark en ging het uitproberen. Op 15 januari 2021 beschreef hij zijn ervaring in een column in de NRC. Die column was voor ons een feest van herkenning!

Voor lopers die het Westerpark overwegen, lees even mee. Zo leuk is het dus. En welkom natuurlijk om dit rondje samen met ons op een zaterdagochtend af te leggen!

Hieronder integraal de tekst van de column.

Ik had gehoord dat het daar lekker hardlopen was, dus ik erheen. Naar het Westergasterrein. Eerst de stramme ledematen wat losmaken in het straatje van de televisiestudio’s van M en Op1, op mijn gemakje langs de restaurantjes die het nu zo moeilijk hebben. In stilte groet ik de dapperen met hun afhaalbalies, een mens moet wat in coronatijden. De lockdown verlengd, veel erger dan dit kan het niet worden. Zeker hier niet, in dit oord van jeugdig hedonisme. Maar zoals meestal tijdens het hardlopen ben ik nog niet in beweging of het optimisme trekt mij voort.

Rechtsaf een bruggetje over, het Westerpark in, het lijf al wat losser, de ademhaling dieper. Ik neem het pad richting Sloterdijk, een prettig lang dijkje tussen de volkstuintjes rechts en volop bouwwerkzaamheden links van me: kantoren evolueren tot woonappartementen, prima. Verderop achter het park zal sowieso veel worden gebouwd – nogmaals prima.

Het park uit, verder naar Sloterdijk. Ik kom vol in de gure wind en vind er eventjes niks aan. Doorzetten maar, niet vertragen.

Ik lach onhoorbaar en weet zeker dat alles en iedereen, zelfs het geplaagde Amsterdam, het zal redden.

Gelukkig vind ik een paadje tussen de kantoren en weerbarstig hijgend draai ik een pad op verder naar het Westen. Plezier keert terug, prettig ver verwijderd als ik ben van de auto’s op de Haarlemmerweg. Ach ja, die reusachtige bal van DWS, icoon langs het snelverkeer. Ik heb te doen met de jongeren als ik terugdenk aan de tijd dat ik absoluut geen maanden zonder voetballen kon. In gedachten wens ik ze sterkte – jullie tijd komt wel weer!

Lekker rustig hier met dat weidse uitzicht op het groen. Ik draai naar rechts en passeer het afvalpunt: plek van de toekomst, mijmer ik terwijl de eerste endorfine mijn hersenen bedwelmt. Niks prozaïsch, al die mannen van de afvalscheiding, juist romantisch! Recyclen is overleven!

Vanbuiten lijk ik ernstig als ik hardloop, maar vanbinnen heerst de grijns van een gek. Alles wordt prachtig en ik ren en ik zweet en geleidelijk neemt de endorfine, mijn doping, het stuur van me over. De benen malen als vanzelf.

Weer naar rechts nu, terug naar het Westerpark. Links doemt de Klimhal op en meteen ben ik weer de jonge vader met zijn jarige oudste dochter ergens hoog tegen een muur. Bezorgd en trots. Ik lach onhoorbaar en weet zeker dat alles en iedereen, zelfs het geplaagde Amsterdam, het zal redden. Want zie nu eens Sloterdijk, ons station 3.0. Dat design, die complexe logistiek!

Schitterend die zwiepende staart ook van de jonge vrouw die mij inhaalt. Sterke dijen op weg naar de lente. Hup!

Ik slinger mij langs begraafplaats Sint Barbara en de speeltuin, los op in de drukte van het park. Hoe energiek het gebabbel boven de kinderwagens, hoe aanstekelijk de grappen!

Volkomen high ga ik rond de vijver. Een laatste sprintje op het grote grasveld en dan afkoelend rustig naar de meet.

Tien kilometer in een uur: blij met zichzelf en nat tot in zijn schoenen weet de dwaas dat alles goedkomt.

Dat we dat tijdens de tweede coronagolf mogen blijven hardlopen is superfijn natuurlijk. Maar dat coronabeleid vinden wij niet altijd even logisch. Maar we volgen het natuurlijk wel. 🤓

anderhalve meter en groepjes van twee

Eerst ging het alleen over de anderhalve meter afstand die we moesten houden. Geen probleem, dat snappen we. Daarna mochten we nog maar met maximaal vier personen in een groepje lopen. Dat is wat minder als je met z’n vijven bent, maar goed, het was duidelijk en daar kwamen we wel uit. En sinds deze week geldt de regel dat we met maximaal twee personen in een groepje mogen lopen. Wel mogen er meerdere groepjes van twee zijn, mits je  anderhalve meter van elkaar en van het volgende groepje houdt. Helemaal snappen we die regel niet. Want is dit beleid juist niet minder streng? We kunnen nu namelijk weer met meer dan vier personen lopen, zolang dat maar in duo’s gebeurt, zonder te mengen en met anderhalve meter afstand. Wie het weet mag het zeggen!

houthavens

Hoedanook, vandaag was het lopen extra fijn want het was heerlijk herfstweer. Op de foto zie je ons bij de favoriete stek, aan de grote steiger bij Hotel Boat & Co in de Houthavens. We hebben zelfs nog even overwogen om te zwemmen (er zitten een paar die-hards in de groep) maar ja, wat is daar dan het beleid voor 😉? We hebben het daarom maar even uitgesteld tot een volgende keer.

Ben je er zaterdag ook bij? We verzamelen om 9:15 uur bij brug naast de Bakkerswinkel op de Polonceaukade.

Wat hebben we het allemaal gemist, het hardlopen met elkaar.  Door corona konden we twee maanden lang alleen maar solorondjes lopen. Sáááí!

Heel blij zijn we dus dat we iedere zaterdag weer samen kunnen lopen. Op gepaste afstand natuurlijk, dat wel.

Heb je net als wij behoefte aan wat post-corona beweging, doe dan lekker mee! Iedere zaterdag om 9:15 uur bij de Bakkerswinkel. 🏃🏃‍♀️

Het leek wel of er geen end aan kwam.  Aan die regen. Vier weekenden achter elkaar trainden we in regen en wind. Tot afgelopen zaterdag.

Het zonnetje brak door en zorgde voor de nodige vitamine D. Daar gingen we even goed voor zitten! Deze foto is genomen aan de achterkant van het gebouw van Verfgroothandel ProCoatings, tussen de hondenschool en de Contactweg, met uitzicht op het spoor.

Het is niet alleen die zon die ons het lentegevoel geeft. Kijk eens hoe prachtig het park er bij ligt! De bomen bij de speelvijver staan in bloei. Ieder jaar weer een prachtig gezicht. En wat daar ook erg leuk aan is, we zijn niet meer alleen! Overal duiken weer sporters op in het park. De lente is begonnen!

Sommige mensen gooien in de winter de hardloophanddoek in de ring. Nou, wij niet hoor. Ook de winter heeft prachtige momenten. En je kunt je prima kleden tegen de kou. Met thermoshirt, muts en handschoenen trotseren wij het weer. En we hebben er nog lol in ook!

Onderstaande foto’s zijn genomen in de Houthavens. Opwarmen met ‘jumping jacks’  in de Mercuriushaven. En vervolgens de wind trotseren op de dijk aan het einde van de Haparandadam.

Op een of andere manier wekt de Haparandadam bij ons een Titanic gevoel op. En dan met name de steiger die eindigt met een steile trap. Want als je daar op gaat staan bij harde wind, voel je je net als Kate en Leonardo.

De Pontsteiger maakt het gevoel nog dramatischer. Want lijkt die niet op de gevaarlijke ijsberg waar we op af stevenen? Hellúp!

Lopers in de groep die het allemaal wat overdreven vinden (of hoogtevrees hebben) grijpen het moment aan om even te rekken en te strekken. Ieder z’n ding.

Wat is het ieder jaar toch weer fantastisch om de lente te zien verschijnen! Bloemen die uitkomen, vogeltjes die gezellig kwetteren, het water dat schittert in de zon. Vandaag hebben wij daar weer even dubbel en dwars van genoten. Hoewel de route die we liepen (de old-time Haparandadam route) niet nieuw was, voelde het wel een klein beetje zo, met al die geuren en kleuren om ons heen!

 

De afgelopen weken is onze loopgroep uitgebreid. Zo liepen we laatst met z’n achten door het Westerpark. Dat is zowaar een verdubbeling van het aantal waarmee we normaal lopen!

Deze uitbreiding is ontstaan door de opheffing van een bestaande zaterdagochtendgroep. De overgebleven lopers zochten een alternatief en kwamen via de site bij ons terecht. Ook bleek er in twee andere loopgroepen behoefte te zijn om op zaterdagochtend te lopen. Dat kwam dus goed uit.

Nieuwe mensen, nieuwe routes, nieuwe technieken

Het leuke van deze uitbreiding is dat we allemaal weer nieuwe mensen in de buurt leert kennen. Daarnaast is het heel inspirerend om van elkaar te leren, zowel op het gebied van routes als technieken. We denken allemaal dat we het Westerpark en omgeving goed kennen, maar dat valt eigenlijk best tegen. Ieder van ons heeft de afgelopen weken wel een nieuw pleintje of zandpad ontdekt. En de traditionele 7-minutes oefeningen zijn inmiddels uitgebreid met een paar nieuwe.

Mocht je denken dat we niet trainen als het regent, niets daarvan. Weer of geen weer, wij gaan ervoor!

Er is altijd wel een plekje in of om het Westerpark waar we droog onze 7-minutes oefeningen kunnen doen. Zo ook aan de voet van de Crystal Tower bij station Sloterdijk, zoals je hieronder kunt zien. Het mooie is dat hier ook een spiegelwand is. Gratis houding verbeteren dus.

Of wat dacht je van de Haparandadam? Tussen de kranen van de Houthavens doen wij hier onze ‘running in place, knees high’-oefening. En daarna nog even een sprintje trekken op de pier tussen de eenden en reigers door. Heerlijk!